Η αρχή..

Από καιρό είχα στο μυαλό μου μια ψησταριά-μπάρμπεκιου στην αυλή και για πρακτικούς λόγους/ομορφιά αλλά και για να ξεφορτωθώ μια μικρή φορητή ψησταριά από τα Lidl (στην κυριολεξία!) η οποία λύγιζε στο βάρος της τρίτης μπριζόλας στη σχάρα..

Μην έχοντας την παραμικρή ιδέα περί κατασκευών θα ήμουν ένας απλός "βοηθός" στην κατασκευή αφού ο ικανότατος σε αυτά πατέρας μου θα ηγείτο του όλου project. Η θέση είχε βρεθεί αλλά καθυστερούσα στο σχέδιο, δεν το είχα πάρει πολύ ζεστά πιστεύοντας πως υπάρχει καιρός για τα πάντα.

...


Καμιά φορά η ζωή όμως σε προσπερνάει και σε φέρνει σε καταστάσεις που δεν τις περιμένει κανείς και ο χρόνος ξαφνικά δείχνει λίγος.. Πλέον η απώλεια ήρθε να παίξει το ρόλο του παρακινητή, να πάρω την απόφαση να ξεκινήσω μόνος μου πλέον αυτό το project.. Ήταν το έναυσμα για όλο αυτό, για να δω πού μπορώ να φτάσω..Χωρίς αυτή τη φορά να αναλωθώ στη δικαιολογία του τέλειου σχεδίου που δεν έχει γίνει άρα δε μπορώ να ξεκινήσω.
Ακόμα και να μη γνώριζα, θα μάθαινα τον τρόπο.. Είχα την υποχρέωση να μάθω, για να ακουμπήσω μια δεύτερη παγωμένη μπύρα δίπλα στη δική μου την ημέρα που θα ανάψει το πρώτο κάρβουνο. Το χρωστάω κάπου...

Για σένα..